بررسی فقهی حقوقی رابطۀ قاعدۀ اتلاف با تخریب محیط زیست

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

عضو هیئت علمی پیام نور

چکیده

در مباحث فقهی برای حفاظت و صیانت از اموال دیگران قاعده‌ای به نام قاعدۀ اتلاف تأسیس شده است که بر مبنای آن هرکس باعث اتلاف مال غیر شود، ضامن است و باید پاسخگو باشد. از طرفی تخریب محیط‌زیست از قبیل مصرف بی‌رویه و غیرمجاز از منابع طبیعی، تعدی به محیط‌زیست مصنوعی و آلوده کردن محیط‌زیست طبیعی بی‌جان از مصادیق بارز اتلاف مال غیر، محسوب می‌شود. بر اساس قاعدۀ مذکور و حقوق مدنی، اتلاف چه به­صورت بالمباشره و چه به‌صورت تسبیب باشد، موجبات مسئولیت مدنی را فراهم می‌آورد و لذا شخص متلف ضامن خواهد بود

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Legal Jurisprudential Review of the Relationship Between Waste Rule and Environmental Degradation

نویسندگان [English]

  • ahmad akbarzadeh
  • ebrahim taghizadeh
چکیده [English]

In jurisprudential debates, a rule of wasting has been established to protect and safeguard the property of others, according to it, anyone losing their property, he is the guarantor and must be accountable.On the other hand, degradation of the environment, such as uncontrolled and unauthorized consumption of natural resources, environmental degradation and pollution of the natural environment, are considered as the clear indication of the waste of wealth. Based on the rule of law and civil rights, the loss of both civil liability and non-civil liability will result in loss and, therefore, the person whodegradates  the environmentwill be the guarantor.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Guaranty
  • The Rule of Wasting
  • property
  • Civil liability
 قرآن کریم
اصفهانی کمپانی، شیخ محمد حسین (۱۴۰۹). الإجارة. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
بجنوردی، حسن بن آقا بزرگ موسوی (۱۴۱۹). القواعد الفقهیة. قم: نشر الهادی.
براون، لستر (۱۳۷۰). وضعیت جهان. ترجمه حمید طراوتی. تهران: نشر ژرف.
بهرام سلطانی، کامبیز (۱۳۷۵). محیط‌زیست. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر (۱۳۶۸). حقوق اموال. تهران: کتابخانۀ گنج دانش.
حر عاملی، محمد بن حسن بن علی (۱۴۰۹). وسائل الشیعه. قم: مؤسسۀ آل البیت علیهم السلام.
حلی، ابن ادریس (۱۴۱۰). السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
حلی، علامه حسن بن یوسف بن مطهر اسدی (‌بی‌تا). تذکرة الفقهاء (ط- القدیمة). بی‌جا.
خمینی، سید روح اللَّه موسوی (۱۴۲۸). کتاب البیع. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قدس سره.
------ (۱۴۱۸). کتاب البیع. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قدس سره.
خوئی، سید ابوالقاسم موسوی (1377). مصباح الفقاهة. بی‌جا.
شیرازی، سید محمد حسینی (بی‌تا). القواعد الفقهیة. بی­جا.
طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن (۱۳۸۷). المبسوط فی فقه الامامیۀ. تهران: المکتبه المرتضویه لاحیاء الآثار الجعفریۀ.
------ (۱۴۰۷). تهذیب الاحکام. تهران: دارالکتب الاسلامیۀ.
فاضل لنکرانی، محمد موحدی (بی‌تا). القواعد الفقهیة. بی‌جا.
فیض کاشانی، محمد محسن ابن شاه مرتضی ابن شاه محمود (بی‌تا). مفاتیح الشرائع. بی­جا.
قمی، شیخ صدوق (۱۴۱۳). من لایحضره الفقیه. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
کاتوزیان، ناصر (۱۳۸۴). اموال و مالکیت. تهران: نشر میزان.
------ (۱۳۹۰). وقایع حقوقی: مسئولیت مدنی. تهران: شرکت سهامی انتشار.
کلینی، ابوجعفر محمد بن یعقوب (۱۴۰۷). الکافی. تهران: دارالکتب الاسلامیۀ.
محقق داماد، سید مصطفی (۱۳۸۷). قواعد فقه. بی‌جا.
مصطفوی، سید محمد کاظم (۱۴۲۱). مائة قاعدة فقهیة. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
مکارم شیرازی، ناصر (۱۴۱۱). القواعد الفقهیة. قم: مدرسۀ امام امیر المؤمنین (علیه السلام).